പറയട്ടെ എന്‍ കഥ, ഞാനൊരു പാര്‍ക്ക്‌ ബെഞ്ച്‌ ..
പട്ടണ മധ്യത്തില്‍ ഉള്ളൊരു പാര്‍ക്കിന്റെ
ഒത്ത നടുവിലായ് നില്‍ക്കുമീ പാര്‍ക്ക്‌ ബെഞ്ച്‌.
മഴയേറ്റ് വെയിലേറ്റ് നിന്നോരീ പാര്‍ക്ക്‌ ബെഞ്ച്‌
കുട്ടികളൊക്കെയും കളിപ്പനായെത്തുമ്പോള്‍
സാകൂതം നോക്കിയിരിക്കും ഈ പാര്‍ക്ക്‌ ബെഞ്ച്‌.
നെഞ്ചില്‍ ചവുട്ടി കുട്ടികള്‍ തുള്ളുമ്പോള്‍
വേദനയിലും പുഞ്ചിരിക്കുന്നു ഈ പാര്‍ക്ക്‌ ബെഞ്ച്‌
കോളേജ് കുട്ടികള്‍ തന്നെ ഒരാശ്വാസം
എന്നും മുഴു ദിനം എന്നെ പൊതിയുന്നു
എങ്കിലും എന്‍ നെഞ്ചു വിങ്ങുന്നു പുകയേറ്റു
യൌവ്വനം വലിച്ചൂതി വിടുന്നൊരു വിഷപ്പുക
തീര്‍ന്നില്ല യൌവ്വനം തന്റെ പരാക്രമം
കുപ്പികള്‍ തല്ലി ഉടയ്ക്കുമെന്‍ മാറിലായ്
ചവച്ചു ഉരുട്ടിപ്പരത്തിയാ ചൂവിംഗ് ഗം
ഒട്ടിച്ചു കുട്ടികള്‍ പിന്‍വശം നിര്‍ദയം.
സന്ധ്യകള്‍ രാത്രികള്‍ പേടിസ്വപ്നങ്ങളായ്
ഓര്‍ക്കാന്‍ ഒട്ടുമേ ഇഷ്ട്ടപ്പെടാത്തവ
തസ്കരന്മാര്‍ മുതല്‍ വേശ്യകള്‍ വരെ
താണ്ഡവ നൃത്തം ആടുന്നേന്‍ നെഞ്ചിലായ്.
കാമുകിമാരുടെ ചുടു കണ്ണീര്‍ക്കണം വീണു
പൊള്ളുന്നു എന്‍ നെഞ്ചു വിങ്ങുന്നു ഹൃത്തടം
ആശ്വാസ വാക്കൊന്നു ഒതുവാന്‍ ആവില്ല
തന്നില്ല ദൈവം എനിക്കു വായൊന്ന്.
ആരോട് ചൊല്ലേണ്ടു എന്‍ ദുഃഖം ഈ ഭൂവില്‍
കാണുന്നില്ലെന്‍ നോവ്‌ തോട്ടക്കാരനവന്‍ പോലും
പക്ഷികള്‍ തന്‍ കാഷ്ട്ട വര്‍ഷമേറ്റ് നില്‍ക്കവേ
ഉള്ളൊന്നു തേങ്ങിക്കരഞ്ഞു പോയ്‌
ഒരു ശാപമോക്ഷം എനിക്കുണ്ടായിരുന്നെങ്കില്‍ ..
No comments:
Post a Comment